"Przeprosiny"

Przepraszam, że zawiodłam

Przepraszam, że Cię zwiodłam

Przepraszałam, że dałam się złamać
Przepraszam, że nie umiałam kłamać.

Przepraszam, że to widziałeś
Przepraszam, że mnie znałeś
Przepraszam, że nie miałam siły
Przepraszam, że wyraz twarzy nie był prawdziwy.

Przepraszam, że nie dałam rady
Przepraszam, że byłeś w tym samy
Przepraszam, że nie walczyłam o Ciebie
Przepraszam, że nie byłeś w niebie.

Nie byłam dość dobra
Co do tego jestem zgodna
Nie miałam dość motywacji
By zapobiec grawitacji.

By nie upaść ponownie
By nie żyć całkowicie zgodnie
By się postawić i walczyć o nas
By nie poddać się naciskom mas.

Przepraszam za to jaka byłam
Przepraszam za tryb życia, którym żyłam
Przepraszam Cię za to najbardziej
Bo dałam Ci tyle nadziei marnej.

Przepraszam, że nie byłam tą jedyną
Przepraszam, że nie czułam się żywą
Przepraszam nie mam już siły
Przepraszam, ten dzień nie jest miły.

Przepraszam, że nie potrafiłam tak żyć
Przepraszam, że chciałam po prostu być
Że chciałam żyć momentem
Nie unosić się wstrętem.

Przepraszam, bo nie umiem zawrócić
Bo nie umiem się Tobą znudzić
Bo nie umiem ponownie się nie poddawać
Nie umiem samej siebie okłamać.

I chyba przepraszam siebie samą
Taką niedoskonałą
Taką nie dość dobrą,
Taką wbrew wszystkiemu samotną.