"Zamieszanie w sercu"

Gdy Cię poznałam

Zakochać bardzo się nie chciałam

I broniłam się przed każdym krokiem 

Bo miłość kojarzyła mi się z mrokiem.

Bo przecież chcieliśmy przyjaźni 

Bo nie chciałam znowu krzywdy na jaźni

Bo przecież nie mogłam Cię pokochać

Bo przecież przez to musiałam szlochać.

Nie mam pojęcia jak to się wydarzyło

Nie mam pojęcia jak to we mnie odżyło 

Jak sprawiłeś, że moje serce połamane

Zostało całkowicie załatane.

Myślałam, że już nigdy niczego nie poczuje

Bo przecież tych starych uczuć bardzo żałuję

Ale przyszedłeś i siedziałeś przy mnie uparcie

Mówiąc o wszystkim niby w żarcie.

Zaczęło się niewinnie, byłeś tym czego potrzebowałam

Flirtem, który ledwo w życiu poznałam

Myślałam, że na tym zostanie i popełniałam błędy

Nie wiedziałam co czuć i którędy.

Życzyłam Ci jak najlepiej, a to przecież nie ja

Byłam tą, która miała się pojawiać w Twoich snach

I dlatego popełniłam błąd, którego mogłam żałować

Proponując Ci, że powinieneś się zakochać.

Nie wiem czemu to zrobiłam, ani jak się zdarzyło

Że to akurat dla mnie Twoje serce zabiło

I że mimo iż byłam tak uparta i przestraszona

Wysłuchałam wszystkie Twoje słowa.

Teraz jesteś przy mnie i nie umiem inaczej 

Bez Ciebie życie byłoby smutne raczej

A teraz mam swojego własnego bohatera,

Który sprawia, że daleko mi do zera.

Który wysłuchuje gdy mówię w wielkim cierpieniu

Który nie zaprzecza gdy mówię o niezrozumieniu 

I co najważniejsze - tego, który mnie kocha szczerze

I chyba w końcu, po takim czasie, w to wierzę.

Więc dziękuję Ci tymi paroma słowami 

Że się nie poddałeś i nie zostawiłeś tego za nami

Nie chciałabym byś był kolejnym smutnym kawałkiem w zeszycie

Bo z Tobą piękniejsze jest życie.

I nie przeczę, byłbyś cudowną inspiracją

Melancholią, desperacją,

Powodem by serce mieć złamane,

Powodem by stworzyć kolejną ranę.

Ale chyba wolę próbować być szczęśliwa

Wolę znowu czuć się w pełni żywa

I czuję, że przy Tobie mogę sobie na to pozwolić

I może pewnego dnia nie będę biadolić.