"Wehikuł czasu"

Cofnijmy się wstecz trochę w czasie

Poszukajmy we wspomnień masie

Zastanówmy się co było

I jak bardzo nas to zmieniło.

Skoczę o pół roku w plecy 

I znowu mnie to męczy

Znowu płaczę w nocy przez Niego

I tęsknię do tego samego.

Tęsknię do bliskości 

I pragnę miłości

I jednocześnie jestem w więzieniu

Odejść nie mogę - w zapomnieniu.

Rok temu też było inaczej

Ale czy lepiej? Nie wiem raczej

Na pewno byłam słaba

I nie radziłam sobie już sama.

Bo chociaż chciałam trochę siły

To okoliczności mnie zmieniły

I nie wiem czemu do tego wróciłam

I jak dużo w sobie zabiłam.

A jak się cofnę o lat wiele

I popatrzę jak odchodzą przyjaciele

Jak spędzam sama przerwy na korytarzu

I próbuję dodać sobie kurażu?

Jak byłam małą dziewczynką z kucykami

I otaczałam się marzeń fabrykami

I żyłam we własnym świecie

Bo przecież w tym mnie nie chcecie.

I chciałabym powiedzieć tej z przeszłości

Ze nie jest skazana na życie w samotności

Że ma w sobie dość siły

By te rzeczy jej nie zabiły.

By po wielu latach walczyła o siebie

By po wielu latach było jak w niebie

By znowu miała siłę do uśmiechu

By znowu szczęście nie miało miana grzechu.

Bo nie musi obwiniać się już wcale

Bo nie ma tutaj miejsca na żale

Bo kiedyś będzie szczęśliwa, że żyje

Nawet jeśli po nocach wyje.

Nawet jeśli już nie daje rady tutaj

I proszę, teraz mnie nie słuchaj,

to pewnego dnia wstanę na nogi

I to bez żadnej zapomogi.

I już nigdy się nie poddam z lękiem

I zawalczę o to co piękne

Ale to jeszcze nie dzisiaj nie tutaj

Ale do szczęścia drzwi pukaj.

Bo przeszłość mi uświadomiła coś

Czego nie zrobił ktoś

I jak ważna jestem w tym wszystkim ja sama

Nawet jeśli niedoskonała.

Bo ludzie przyjdą i wyjdą 

I nacieszą się niejedną krzywdą

Ale zawsze będę przy sobie ja

I to taka jaką tylko ja znam.