"Uschnięty kwiat"

I na stole znowu stoi

Uschnięty kwiat, towarzysz niedoli,

Bez słowa skargi, w pełnym milczeniu

Pozostawiony z marzeniami o zbawieniu

Przypomina mi to co było

Mówi o spokoju, o tym jak się żyło

Mówi o marzeniach rozdartych na kawałki

Mówi o mojej sile do walki.

I stoi w niemym wsparciu

I pomaga w samozaparciu

I chyba muszę wspomnieć nieśmiało

Że coś w tym kwiecie nigdy nie istniało

Bo on nie był prawdziwy

Bo on nigdy nie był żywy

Zostawał gdzieś w moim wnętrzu

I daleko było mu do zrozumienia mędrców

To ja jestem kwiatem bez wody

Kwiatem, obdartym z całej swobody

I tylko ja się mogę ratować

Bo inaczej, być może, będę żałować.

#65 "Uschnięty Kwiat" z https://differentshadeofwhite.blogspot.com/