Wczoraj było marzeniem nieosiągalnym
Tak cudownym i zarazem tak banalnym
Tak zamykanym w tym co kiedyś znałam
I tak rozwiniętym w tym co wtedy miałam.
Bo był obok i rozkładał mnie na kawałki
Bo burzył wszystkie moje z piasku zamki
Sprawiał, że płakałam i leciało mi wszystko z dłoni
Sprawiał, że to wszystko do dzisiaj tak boli.
Wczoraj marzyłam, że on się jeszcze naprawi
I że to całe cierpienie mnie jeszcze kiedyś zbawi
Ale potem odeszłam od niego zdecydowanie dla siebie
I jakoś tak wyszło, że dzisiaj wpadłam na Ciebie.
I zaczęłam nowy rozdział w życiu swoim
W momencie kiedy radośnie okrzyknęłam Cię "moim"
I dalej nie wiem co tak bardzo mi nie pasuje
Czemu się idealnie nie czuję.
I czemu widma przeszłości dalej mnie prześladują
Czemu te wszystkie wspomnienia mnie katują
I czego mi jeszcze brakuje by być szczęśliwą?
Czego mi jeszcze brakuje by czuć się żywą?
Bo dzisiaj tego wszystkiego już nie ma
Ale coś się we mnie dalej nie zmienia
Dalej boję się tego co we mnie tkwi
Chociaż tego już nie ma tyle dni.
Dalej się obwiniam o wszystko i dalej boli
Jakby ktoś wysypał mi na rany wiaderko soli
I dzisiaj dalej nie umiem przez to wszystko żyć
Bardziej bym powiedziała, że staram się być.
A przecież dzisiaj miało być już inaczej
Przecież silna miałam być raczej
I nie rozumiem czemu dalej tak być nie może
Czemu dalej ktoś wbija w plecy noże.
Może poczekam po prostu na jutro nieśmiało
Bo w tym dzisiaj - jeszcze jest mnie za mało
Ale co jeśli znowu wstanę następnego dnia
I dalej będę dzisiejsza ja?
Proszę, niech będzie we mnie jeszcze nadzieja
Proszę, niech pojawi się coś co się nie zmienia,
Niech coś ukoi zszargane nerwy
Niech coś działa bez przerwy.
Bo leki na uspokojenie już mnie nie cieszą
Bo coś dalej mi w głowie miesza
I nie wiem kiedy poddam się w tej bitwie
Kiedy chwycę jak tonący brzytwę.
Ale mam nadzieję, że jeszcze sobie poradzę
Chociaż słowa przez zaciśnięte zęby kadzę
Bo może teraz jeszcze jest ból i rany i cierpienie
Ale jutro, w końcu, musi być zbawienie.
